شعــرهـایی کـه بـه تـو بدهـکارم ...

شعــرهـایی کـه بـه تـو بدهـکارم ...

دولــت ِ عـشـق آمــد و مــن ؛

دولــت ِ پـاینــده شــدم ...

آخرین نظرات

دســـتخــوش !



چـای داغی به دست داری و ، در فضایی که عطر و بوی هل است
حس خوب سبک شــــدن دارد،درد و دل با کسی که دردِ دل است

چـــادرش طرح چـــادر عـــربی ،در دو چــشمـــش خلیـــــج ایـرانی
خــنده هایش شکفتن غنچه ، طرح صورت ظریـف و باب دل است

اهـــل درس و کــتـاب و انـــدیشـــه ، با نگاهــی جدیــد و امــــروزی 
عاشـــق منــطق مطهـــری و ،تـــوی کیفــش کتابی از هگل است

مینـــشینی کنـــار او امــــا ، می رود یــک کمـــی بـــــه آن ورتــــــر
بی مهـــابا تـــو حرف میــزنی و، همنشیــنت ولی کمـی خجل است 

تـــوی چشمـــش نگاه مــی کنی و ، نــاگهــــان لفــظ دوستت دارم 
و امیـــــدی که پوچ می شود از، خنــــده ای که به اخم متصل است

پشـــت بندش سکوت سنگینی ، استـــرس توی چشـم هر دو نفر
حال روزت شبــــیه حیـــــوانِ، چـــارپایی که مانــــــده توی گل است 

فکـــــر او در کنـــار حــــرف پــــدر ، بــــه کسی دل نبنـــــد، دلبنــــدم 
فکـــر تو در شب حنابندان ، پیش تشویق و دست و جیغ و کل است

طاقـــــت رو بــــرو شـــدن با هـم ،نیــست توی نگـــــاه هــــر دو نـفــر
پشــــت هامان به پشـــت یکدیگر،گریه پایان تلـــخ این دوئــــل است

چـــای سرد نخـــورده ای مـــانده، یــک نفـــر روی تــخت خــــــوابیــده 
یک نـــفر بـــی قــرار در بــین ،کـــوچه پس کوچه های شهر ول است

عــــربی را همــیشه مـــــردودم ،از جــدایی همیـــشه می تـــــرسم 
بلــــدم فعــل جمـع را اما ،مشکـــلم بــا ضمیــــر منـــفصـــل اســــت


/ سید تقی سیّدی /




+  دود کــن اسپنــد را ، چشــم حســود از دیدنــت 

     شـــور ِ شــور ... اصلا دوتا دریاچــه قــم می شــود                              / جـــواد منفــرد /



+  نیــوتن گفت : آری ! هــر عمل ، عکس العمــل دارد

        تو هم قــانون " دومـ شخــص عاشــق" را رعایـت کن ...                      / امید صباغ نو /




+ گفتی چـه کســی رازق شعــر است ؟!

       نوشتــمـ : چشمــان پــر از شعــر تو ! (دامت برکاته)                               / مصطفی عمانیان /




+ ســرسجــاده درمیــان نمــاز ، در خیالت دچــار میگــردمـ !

      ایــن اواخــر شدیـد محتــاج ِ مــُهـــر رکعـت شمـار میگــردمـ ...                    / حسیــن مهدوی /




+ رنـگِ چشـمـت بهـتریـن بـرهــانِ اثبــاتِ خــداسـت

    " قُل هُوَ الله اَحَد"  گویـد هـرآنکـس کافـَـر اســت ...                                / مهدی ذوالقــدر /

   
    

+   مــا اختلافات ظــریفی داشتیـم امــا ،
  
     از مـاجــرای تلخمــان دنیــا خبــر دارد !

     ای کــاش تیــمـ هستــه ای هنگــام برگشتــن ؛
 
     تحــریم های بیــن مــا را نیــز بردارد !                                                / امید صباغ نو /



است، آغـوش وا کن تا قیــامِـ مــا دو تـا ،

    صـد بـرابـر کرده باشد حُـسن یــومـ الله را ...                                       / ابراهیــم حســن زاده /






طــواف ِ چشمــانت ...



جــز خســوف روی مـاهت اتفــاقی شــوم نیــست

مــی پرستــم ماه را ، از سجــده ام معلوم نیست؟


آنقــدر با سرعـــت این عاشـــق شـدن رخ داد کــه

صحنه ی آهستـه اش هـم آنچنـان مفهــوم نیست

ترکــمانچــایـی که مــن بــا چشمهایــت بستــه ام

بیـن کشورهای عاشق پیشـه هم مرسوم نیست

ایـــن درشــت افــتادنِ چشــمت درون عکــس هـا

منــکرش باشی ،نباشـی، مطلـقاً از زوم نیـست!

لا اقـــل تــا زنـــده ام سیــبــی بـــرایــم قــاچ کــن!

در جهنــــم سهــم ِمن چیزی به جز زقّــوم نیست

گـــرچه حــاشا می کنــد اخمــت، ولـی مانند تــو

هیــچ کس در مهــربانـی راحــت الحلقــوم نیست


/سیــدایمــان زعفــرانچــی/





+  مصــداق حدیثیـم بـه شایستـه تریـن شکــل ،

    "النـّـاسُ حَریص ٌ" منــم و "مـا مُــنِع" اش تــو                                      /سیــدایمــان زعفــرانچــی/


+  آنچــه پنـــهان کـــرده ام پــشت نــگاهــم سالـها...

    از خدا پنهان ولی از تــو که پنـهان نیست،هـست ؟                          /عمـران میــری/



لَحظـه دیــدارِ تُـــو بــاطِل شُــد ،

     مَـن اما همچـــنان ؛ در فکـرِ دورِ دیــــگـر ...                              /فـاضـل نـظـری/



+ ﮔـﺎﻫﯽ ﺯ ﺭﻭﯼ ﺩﻟﺒــﺮﯼ ﻭﺍ ﮐﻦ ﮔــﺮﻩ ﺍﺯ ﺭﻭﺳــﺮﯼ ،

  ﺗـــﺎ ﻭﺍﮊﻩ ﺑــﺎﺭﺍﻧـــﻢ ﮐـﻨــﺪ ﺯﻟــﻒِ ﻏــزﻝ ﺳﺎﺯ ﺷــﻤـﺎ ...                                  /علی قیصــری/



+ به هــر کس می رسـم نــام  را بــا ذوق می گویـم ،

   شبیـــه اولـین یک طـفـــل دبــستانــی ...                                  /سید تقی سیدی/



+ ﺗﻨــﮓ ﺁﻏــﻮﺵ ﺑﮕﯿــﺮﻡ ﮐﻪ ﺑـﻤﯿــﺮﻡ ﺩﺭ ﺗــــــﻮ ؛

   ﻣــﻦ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﻠﻘــﻪ ﺑــﺎﺯﻭﯼ ﺗــﻮ ﺟـﺎﻥ ﺧـﻮﺍﻫــﻢ ﺩﺍﺩ ...                                /میــرشاه ولـــد/



آن ِ تــــوام ، مــرا بـه مَـــن بـــاز مَـــده !                                         /



+ مــن نشستــم بــِروی مــِی بخــری برگـردی ،

   این است مُسَلمــان شُــده بــاشی جایـــی!                                 /مهــدی فــرجی/



+ مــن فقــط ِاینـم، وقـتی از همــه

   بشــینم یه دنـــج، تــو رو ...                              /افشیــن مقــدم/




+  وآنــکس که  را بـی تُـــو کنـــد؛ ی تُـــو اوست..                                 /مــولانــا/




+ تــا ی تــو می چـکد از خــوشه ی هــا ،

   بیـچاره  هـا و  ِ نـــرخ ِ  هــا ....                                   /حــامـد عسکــری/



+ یک بـه یک با مــژه هـایـت دل ِ مــن مشغــول اسـت ،

   میــله هــای قفســـم را نشمــارم چـه کنـــم ؟!                                    /سیــدحســن حسیـنی/





صــراط ِ نگــاهــت ...




گـنـاه چشـم تــو یــا ...نــه! گنــاه عـکــاس اســت

که ایــن چنیــن بـه نگاهت دچـار و حســاس است


و مـدتــی اسـت کــه هنـگــام دیــــدن چشـمــــت 

" اعــــوذ بــِالله " او " قــل اعـــوذ بـِالنــاس " است


بــــرای رســتـــَن او از جـهـنـــم و آتــــش

پـل صراط  نگاهت ملاک و مقیــاس است


تـمــــام اهـــل زمـیــــن را جـهـنـمـــی کـــردی 

که آیه آیه ی چشمت "یوسوس الناس" است


تمـــام شـهــــر از ایــمـــان بــه کفــر بـرگشتند 

گنــاه چـشم تــو حـالا بـــه پـای عکاس است؟


/ منصوره فیروزی /




+ مـدت هـاست ایـن سـراسـر درد را ،

   بـُـرده بـــر جـنــون و بــرداشتــه ...                                          / حامد عسکـری /



+ سُخــن عشـق تــو بی آن که بــرآیــد بـه زبـانــم ،

   رنــگ رخســاره خبــر میدهــد از سـِرِّ نهـــانم ...                                          / سعــــدی /


که  و کِی به هَمـ بـاشیـم ؟

    کـه نـباشــد مـــن و تـــو ...                                              / سعـــدی /



+ بــر شــانــه بـیفشــان و مــزن شـانـه بــه 

   بـگــذار  بــکنـد شــانـه بــه !                                               / سجاد سامانی /



+ امــشـب از خــوابِ خــوش گــریـزانـم ،

  کـه خیــالِ خـوش تـر از خـواب اسـت ...                                               / فـروغ فـرخـزاد /



+ زبـانـم لال مـی تـرسـم بـه غیر از مـن یکـی دیگـــر ،

    یـکـی معقـول تـــر، مـعـشـوق تـر، کـلاً یکـی بـهتـر !

    تـو کـه می دانـی از تـو دل بـریـدن کار مـاهـا نیست

    چـرا هـر روز بهتـر مـی شـوی ، هـر روز زیــبـا تـــر ...                                     / وحیــد خضــاب /



+  دنبــال دو رج بــافـــه از مویت ،

    تبـریـــز شـــده عـجـــم هـا و عــرب هـا !                                             / حـامـد عسکـری /



+ مـن همـان  بـد مستم کـــه بوی

   در ایـن شــب  شــرابـم کــرده است ...                               / آرش شفاعـی /



و مـن برحسـب فـرمانــش ،

   دَر اُفتــادم بــدان دردی  که پیدا نیست                                           / ادیب صـابر /



+ هـرچــه نـامت می نشیـند بر لبانم بیشتر ،

   لرزه می افتـد به ســر تــا پـــای جـانــم بیشتر ...                                         / شهــراد میدری /



+ من پی ِ سیبِ دلت رویِ بهشت خط زده ام !

   که بهشت با تــو همین جاست ، نمی دانــی تـــو ...                                   / آسیـه مهـرابی /



+ شـدم از درس گریــزان و بــه عـشقت مشـغـــول ؛
   بین این دو چــه کنـــم نقـطه‌ی پـیونـــد نـبــود ...                                          / کاظم بهمـنــی /
 






تعبــیر تـــو ...



ردِ چشــم و گــوش بسته، مشکلاتــش کمتـر است

شــاهِ بـــُزدل، احتـمـــالِ کیــش و ماتــش کمتر است


خـوش به حالش!وصفِ گیسوی تـو را نشنیده است

هــر کــه باــ دیـوانِ حافــظ، ارتبــاطــش کمتـــر است


لـــرزه بـــر پــایــــش نمـــی افـتــد بـه هنــــگام وداع

مطمـئـنـــاً،مصـــرفِ چـــایــی نبـاتـــش کمتـــر است


بـــا زبـــانِ شــاعـــرانِ شهــــر ِخـــود بیــگانـه اسـت

آب بــا بنـــزین که بــاشد، اختــلاطش کمتــــر است


جـــایــگـــاه ویـــــژه در دوزخ نـــــــدارد مثـــــل مـــــــا

احتـمــــالِ گیــــر کــــردن در صـــراطش کمتـــر است


یــــار مـــا زیـبـاتر از امثـــالِ حــــُـورالعیــــن اوســــت

گـــرچــــه از فهمیدنِ حــرفم سواتَــش کمتـــر اسـت


/سید ایمان زعفرانچی/



+ خـواب دیــدم "نیـستی" تعبیــر آمــد "مـی رسـی"!

   هـر چــه مــن دیـوانــه بــودم، ابـن‌سیــریــن بیـشتـر ...                            /علی سلیمانی/


+  جغــرافیــای کوچک مــن بـــازُوان تــــوسـت ،

    ای کــاش تنــگ تــر شــود ایــن سـرزمیـن بـه مـن ...                             /علیرضا بدیع/


تا به کجــا کشــد مــرا                                 /مولانا/


+ پریشــان کن ســَر زلف ِ،

    سیــه زنجیــر! گیســو بـاز کـن                              /حمید نقوی/


+  عشـق با اینـکـه مــرا تجـزیـه کــرده ست بـه ،

    به اصـرار نکـرده سـت فــرآینـدش را ...                                          /کاظم بهمنی/


+  داشت از دیدار برمی گشت کــه ،

   مستی به ره دیــد و گرفت ...                                    / عبدالمهدی نوری/


+  خـوب کـردی کـه رُخ از آینـه پنهـان کـردی

   هر پریشان نظری لایق ِ دیدار ِ تــو نیست...                                           /مـــولــوی/


+ حیلت رها کن عاشقا دیوانه شو دیوانه شو

     + ور زلف بگشاید صنم رو شانه شو رو شانه شو                                       /مـــولــانــا/



+  نـاصح به طعنه گفت:رو ترک عشق کن !

   حاجـت بـه جنگ نیست بـرادر ، نـِمیکنـــم ...                                          /حــافـــظ/


+  گرچه در خلوت راز دل ما کس نرسید ؛
    همه جا زمزمه عشق نهان من و ست ...                                    /هوشنگ ابتهاج/


+  از ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻦ ﮐﺎﺭ ﻫﺮﮐﺲ ﻧﯿﺴﺖ ﺍﯼ ﺯﯾﺒﺎ ﻏﺰﻝ
    ﻣﻦ ﺑـﺮﺍﯼ ﮔﻔﺘﻨﺖ ﺑــــﺎﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﻟــــﺎﻧﺎ ﺷﻮﻡ                                            / ؟ /


                                                           



اسیـــر تــو ...



می گویـم امــا درد ِدل سـر بستـه تـر بهتـر
بغــض گلـــوی مــردهـا نشکستــه تـر بهتـر

وقتـی که چـای چشم پـر رنگ تـو دم باشد
مردی که پیشت می نشیند خسته تر بهتر

در مکتــب چشمــــت گرفـتـــم کــاردانی را
ابــروی تـــو هــر قــدر نــاپیوستــه تــر بهتـر

سخت است فتح کشـوری که متحـد باشد
موهــای تــو آشفتــه و صد دستــه تر بهتـر

از دور مــی آیـــی و شعـــرم بنـــد می آیـد
مـــوی تــو وا بـاشــد دهـانم بسته تر بهتـر


/حسیـن زحمتــکش/




+ بـس تـوبـه و پــرهیـزم ، کـز عشـق تو باطل شـد

   مـن بعـد بــدان شرطــم کـز تـوبـه بپـــرهـیـزم ...                                      /سعـدی/



+ آن بُتـی کـه پرسـتیـدنـت خطــایی نیسـت

   و گــر خطــاسـت مـــرا از خطــا ابـایـی نیسـت ...                                    /فـاضل نظـری/


+ فکــر می­ کردم در آغوشـش بگیــرم بهتــر اسـت ؛

  بعــدهـا دیـــدم در آغوشــش بمیـــرم بهتــر اســت ...                                /محمدجوادآسمـان/



+ چه مــاتِ شــدم ، 

   منــی کـه  همــه را  داده بــودم ...                                    /فــریبـا فـوقـانی/



+ خـوش آن زَمـان کـه نِکــویـان کُننـد غـارت ِ شـهر ؛

  مَـــرا تــو گیری و گویی ، که این اسیـــر ِمـن اسـت...                                 /شهـیدی قمـی/



+ یــک گــره بــر بخــت مــن زد ، یـک گــره بــر روســری

   هــرکــدامـش وا شــود ، مـــن روزگــارم محشـــر اسـت ...                         /مهدی ذوالقدر/






مـــاه ِ تمــام



تـــا نگـاه میـکنـی شِـکوه تمـام میـشـود

سـایـه چشـم مسـت شــــربِ مــــدام می شـــود

تـا نگـاه می کنـی غمــزه ی دلـربـای

مــاء معیــن میـشـود مــاه تمـام میـشـود


/سیـد مهـدی مـوسوی/



+ یی کـه شـهــرهء شهــری بـه شـعر و خــوش سخــنی ،

   خــودت بـه مـدعیـانـت بگــو کــه مــالِ منـــی ...                                    /محمـدسعـید شـاد/


+ خـوارزم بعــد از حمـلـهء چنگیــز خــان حتــی

   انــدازهء مــن ، بعــدِ دیـدارِ  ویــران نیسـت ...                                 / اصغـرعظیمـی مهـر/


+ سـراپـای مــوزون اسـت و در دیــوان چشــمانـت

   چـه مضمــون های نـاب از حافــظ شیـریـن سخـن داری ...                         / محمدرضـا تـرکی/


+ نشود فــاش کسی آنچه میان مــن و تـــوسـت

   تـا اشارت نظـر نامــه رسـان مــن و تــوست...                                        / /


+ قهـوه ی قاجــاری ام همـرنگ چشمـانـت شـده ست

   می شــوم هــر آن بــه نوشیــدن ،مصمــم بیشتــر ...                               / محمد حسین ملکیان/


+ گـرم سخـن گفتـن و از جــام نگــاهت ،

   مـن مسـت چـنانـم که شنفـتن نتـوانـم ...                                             / شفیعی کدکنی/


+ ماییــم و شب ِ تــار و غــم ِ یــار و دگــر هیـــچ ...                                    / عرفی شیــرازی/


+ در مــن جنــون کهنـه ای ست، بــا مــن مــدارا کـن فقـط ...                       / سیدمهـدی موسـوی/